O o'cu, şu bu'cu, Ahmet A partili, Mehmet B'liymiş... Şart mı böyle etiketler yapıştırmak insanların üstüne? Sadece siyaset için söylemiyorum bunu. Biriyle tanıştığımız zaman bile sorulacak ilk soru bellidir. "Nerelisin?" Özeleştiri yapmak gerekirse, kendimle ilgili olarak hala düzeltmeye çalıştığım, yanlış bulduğum bi yönümdür. Biriyle tanıştığımda ona hemen nereli olduğunu sorma içgüdüsü. Evet niyet önemli tabi ama yine de bilinçaltı diye bi şey var ki bilinçaltımda bi yerlerde insanları doğdukları, büyüdükleri şehirlere göre değerlendirme önyargısına sahip olma ihtimalim bile beni korkutmaya yetiyor. Kurtulmam gerek.
Bu sorulan meşhur soru için bile bu kadar düşünürken ben, bi yandan aklıma insanlara yapıştırdığımız etiketler geliyor ki durum içler acısı. İnsanların fikirleri ve bu fikirlere bağlı olarak kendilerine benimsedikleri hayat tarzı veya peşinden gittikleri belli bir topluluk olmasından doğal ne olabilir? Evet çok uç fikirler de olabilir, tamamen karşıt düşünceyi besliyor da olabiliriz ama bu o insanları eleştirme hakkını verir mi bize, bana? En kötüsü de ne biliyor musunuz? Bu şekilde düşünüp daha sonra bazı noktalarda -ama yani bu da.. desem bile- kendimle çeliştiğimi görmek. Yok yok bir derece daha kötüsü var sanırım; kendini eleştiremeyecek kadar kör olmak. Ama bu konuyu daha sonra yazarım, karıştırmayalım (:
Yani, diyorum ki, boşversek. İnsanlar kimseye zarar vermediği sürece kendi içlerinde kendilerine özgü hayatlarını yaşasalar, fikirlerini benimseseler. Biz de bu fikirlere katılmadığımızı -onaylamadığımızı demiyorum bakın o bile bir yargılama biçimidir- ama saygı duyduğumuzu belirtebilsek. Artvin'lidir, X partilidir, Galatasaraylıdır, İtalyandır mesela ya da Fenerbahçelidir, ama herkes her şeyden önce İNSANdır.
Eveeeeet bu konunun ne kadar dipsiz olduğunun farkındayım. Ama gece gece yine düştü aklıma düşünceler. Yazmadan duramadım.
Ben dahil hepimizin eksikleri var. Eksikler, yanlışlar iyidir. Kafa yoracak, onaracak, ekleyecek şeylerimizin olduğunu gösterir. Dediğim gibi, asıl kötü olan şey, insanın kendinin farkında olmamasıdır. Eğer bu yazıyı okuduysanız ve okuduktan sonra kendi içinize dönüp bir kez bile düşünüp eksiklerinizi farkedip-benim yazarken olduğu gibi- kendinizi onarma hevesiyle dolduysanız ki bu ihtimal bile beni gülümsetmeye yetiyor, amacıma ulaşmışım demektir. Esenlikle kalın :p
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder